Po odwilży politycznej w październiku 1956 r. ks. Franciszek Blachnicki współorganizował powrót represjonowanych biskupów śląskich do diecezji. Wskutek nowej sytuacji chciał zaprzestać studiów tylko teoretycznych i przystąpić do realizacji diecezjalnego Niepokalanowa. Został skierowany do pracy w Referacie Duszpasterskim Kurii Diecezjalnej i – nowej, po powrocie biskupów – redakcji "Gościa Niedzielnego" oraz jako kapelan bpa Herberta Bendorza. Było to wyjście naprzeciw planom Sługi Bożego zrodzonym w Niepokalanowie. 2 lutego 1957 roku bp Herbert Bendorz uroczyście poświęcił mieszczący się niedaleko kurii barak, który miał być miejscem pracy zgromadzonego przez ks. Franciszka Blachnickiego zespołu katechetycznego.
Na początku praca ośrodka katechetycznego rozwijała się równolegle do rodzącej się inicjatywy Krucjaty Trzeźwości. W lipcu 1958 roku, zarówno miejsce, jak i zespół ośrodka został delegowany wyłącznie dla apostolatu trzeźwości. Miejsce to od samego początku wypełniała duchowość maryjna. Apostolat katechetyczny miał być początkiem "instytutu kólowania Maryi" lub "śląskiego Niepokalanowa". Tu ks. Blachnicki chciał również rozwinąć myśl zawartą w Jasnogórskich Ślubach Narodu Polskiego. Ośrodek zaopatrywał diecezję katowicką oraz inne diecezje w pomoce katechetyczne.
Zdjęcie: oaza.de
Źródła:
- Ks. A. Wodarczyk. Prorok Żywego Kościoła
- blachnicki.oaza.pl/zyciorys