Strategia Diakonii KWC na lata 2021-2024

Strategia diakonii KWC na lata 2021-24została przyjęta na II Kongresie KWC w Sękocinie w dniach 5-7 listopada 2021. „Strategia” została wypracowana podczas I kongresu KWC na Jasnej Górze w 2019 r. oraz podczas I edycji Akademii Lokalnych Liderów Trzeźwości w 2020 r. Jest to zbiór propozycji działań dla diakonii wyzwolenia podzielonych na 8 obszarów.

Tu możesz pobrać cały dokument „Strategia diakonii KWC” w formacie .docx


Treść „Strategii diakonii KWC” poniżej.

STRATEGIA DIAKONII KRUCJATY WYZWOLENIA CZŁOWIEKA NA LATA 2021-2024

1. Zadania KWC w realizacji Narodowego Programu Trzeźwości

· W jaki sposób Krucjata może włączyć się w realizację zasadniczych celów NPT (Rozdział 4)?

· Które elementy programu i dorobku KWC stanowią wsparcie tych celów (Rozdział 5)?

· Zadania dla członków i grup KWC w realizacji NPT (Rozdział 6).

· Rola KWC w kontekście społecznym NPT (Rozdział 11).

· Rola Krucjaty w promocji NPT Krucjata jako promotor Narodowego Programu Trzeźwości.

1) Wszyscy członkowie KWC powinni zapoznać się z NPT. Dokonać tego w czasie kilku spotkań formacyjnych grup KWC ze szczególnym zwróceniem uwagi na to, jakie cele i zadania NPT może zrealizować Krucjata.

2) Skontaktować się z diecezjalnym duszpasterzem trzeźwości, zapraszając do współorganizacji kongresu trzeźwości, o którym mowa w punkcie 4.

3) Dotrzeć z NPT do proboszczów, samorządowców, nauczycieli, przedstawicieli organizacji społecznych, zapowiadając organizację kongresów trzeźwości diecezjalnych i rejonowych.

4) Zorganizować i przeprowadzić diecezjalny kongres trzeźwości. (Kongresy należy organizować cyklicznie jeden raz w roku).

Do współorganizacji kongresu zaprosić samorząd województwa i samorząd miasta będącego siedzibą diecezji.

Do udziału w kongresie zaprosić: księdza biskupa, wydział duszpasterski kurii, dekanalnych duszpasterzy trzeźwości, przedstawicieli KWC (DDW, przedstawicieli z każdego rejonu, moderatorów KWC), przedstawicieli parlamentu, posłów i senatorów z odpowiednich okręgów, radnych sejmiku wojewódzkiego, starostów, wójtów, burmistrzów i prezydentów miast. W sposób priorytetowy zadbać o obecność przewodniczących gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych, kuratorów oświaty, dyrektorów szkół średnich, komendanta wojewódzkiego policji, przedstawicieli ruchów
i stowarzyszeń trzeźwościowych, przedstawicieli harcerzy, przedstawicieli wspólnot i ruchów religijnych (Ruch Światło-Życie, Odnowa w Duchu Świętym, Rycerze Maryi, KSM, AK i inne aktywne na terenie diecezji).

Jako prelegentów należy zaprosić ekspertów pracujących przy tworzeniu NPT, umożliwić pracę
w grupach rejonowych, tak by powstały wnioski do dalszej pracy trzeźwościowej w rejonie oraz zachęta do organizacji rejonowego kongresu trzeźwości. W treści kongresu bardzo istotną rolę powinna mieć promocja KWC i zachęta do włączenia się w dzieło KWC oraz świadectwa członków KWC.

CDW przygotuje propozycję scenariusza kongresu, listę możliwych do zaproszenia prelegentów oraz propozycje pism do różnych instytucji. Kongres może być sfinansowany przez samorząd województwa oraz samorząd miasta siedziby diecezji. Zadbać o odpowiedni wydźwięk medialny, zapraszając lokalne media do objęcia kongresu patronatem.

5) Zorganizować i przeprowadzić rejonowy kongres trzeźwości (najlepiej cyklicznie raz w roku).

Do współorganizacji kongresu zaprosić starostę i burmistrza miasta miejsca kongresu.

Do udziału w kongresie zaprosić: wszystkich księży z rejonu, wójtów, burmistrzów, wszystkich radnych powiatowych i gminnych, członków gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych, wszystkich członków i kandydatów KWC z rejonu (obecność obowiązkowa), ruchy religijne, policję, członków stowarzyszeń trzeźwościowych, AA, Al-Anon, pracowników ośrodków terapii uzależnień, nauczycieli, koniecznie zadbać o obecność dyrektorów szkół, pedagogów, psychologów i katechetów, zarządy klubów sportowych, trenerów, pracodawców funkcjonujących na terenie, przedstawicieli organizacji społecznych.

W trakcie kongresu przewidzieć spotkania w zespołach gminnych, tak aby powstały zamierzenia do pracy w każdej gminie, realizujące cele i zadania wynikające z Narodowego Programu Trzeźwości. Istotną częścią treści kongresu winna być promocja KWC, przedstawienie zasad i zachęta do podjęcia tego dzieła.

CDW przygotuje propozycję scenariusza kongresu rejonowego, propozycje pism do różnych instytucji. Kongres może być sfinansowany przez samorząd miasta, miejsca kongresu. Zadbać o odpowiedni wydźwięk medialny, zapraszając media lokalne do objęcia patronatem wydarzenia.

6) Opracować wnioski dla samorządów sugerujące zmiany uchwał rad gmin dotyczące zmniejszenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych i rezygnacji z nocnych punktów sprzedaży.

7) Umożliwić przeprowadzenie szkoleń dla członków KWC, pragnących zaangażować się w pracę gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych.

8) Zachęcać nauczycieli, katechetów, psychologów i pedagogów do podjęcia aktywności w promocji abstynencji wśród młodzieży, zorganizować dla nich szkolenie, by wyposażyć w niezbędną wiedzę.

9) Włączyć się w powstanie odpowiedniego programu profilaktyki w szkole za pośrednictwem nauczycieli i rodziców będących członkami KWC.

10) Pokazywać w mediach przykłady skutków nadużywania alkoholu, szczególnie przez osoby upijające się okazjonalnie, nie tylko przez osoby uzależnione. Przedstawiać wypadki drogowe, przemoc w rodzinie, bójki i rozboje, utonięcia, zamarznięcia, niesprawność w pracy, problemy finansowe spowodowane wpadnięciem w spiralę zadłużenia z powodu alkoholu, utratę pracy, zaniedbywanie dzieci itp. W tym zakresie podjąć współpracę z policją, opieką społeczną. Najlepiej gdyby była jedna osoba odpowiedzialna za kontakt z mediami spośród diakonii wyzwolenia lub stale współpracujący dziennikarz prasy lokalnej.

11) Każdego roku starać się monitorować realizację celów i zadań Narodowego Programu Trzeźwości na obszarze rejonu i diecezji.

2. Media w służbie KWC

· Media w służbie KWC (Eleuteria, media społecznościowe, strona internetowa).

· Jaką widzisz rolę Eleuterii w KWC?

· Jaką widzisz rolę mediów społecznościowych w KWC?

· Jakie tematy powinniśmy podejmować w przestrzeni naszych mediów?

1) „Eleuteria”

„Eleuteria” powinna stać się swoistym „materiałem obowiązkowym” dla każdego członka KWC. Stąd należy promować „Eleuterię”na dniach wspólnoty, podczas każdych rekolekcji oraz, w miarę możliwości, już na szczeblu parafialnym. Aby taka promocja przynosiła skutek, dostępność powinna być powszechna.

Dystrybucję „Eleuterii” prowadzić dla wszystkich członków i kandydatów KWC (zadbać o to powinni odpowiedzialni za KWC w poszczególnych diecezjach).

Należy zastosować trzy niezależne formy dystrybucji:

– Prenumerata indywidualna lub zbiorowa (dla grupy parafialnej lub rejonowej). Należy opracować regulamin prenumerat zapewniający samofinansowanie się czasopisma.

– Dystrybucja zbiorowa dla całej diecezji prowadzona przez DDW, która wymaga większego zaangażowania odpowiedzialnych na szczeblu diecezjalnym, takie rozwiązanie jest tańsze, ale równocześnie wydłuża się czas dostarczenia „Eleuterii” do końcowego odbiorcy.

– Forma elektroniczna poprzez zamieszczenie treści na stronie internetowej KWC oraz elektroniczne dostarczenie w formie newslettera. Młodzież uważa, że forma papierowa nie jest potrzebna i nie widzi jej większego znaczenia w formacji. Dla młodzieży najbardziej wygodnym źródłem szukania treści jest internet.

Oczekiwanie na treści zawarte w „Eleuterii”:

­- „Eleuteria” powinna stanowić dobre źródło informacji dotyczących bieżących działań podejmowanych przez diakonię KWC oraz jej członków, a także stanowić bazę formacji w ramach KWC.

– Informacje o bieżących działaniach CDW i najważniejszych przedsięwzięciach.

– Informacje o działalności poszczególnych diecezjalnych diakonii wyzwolenia. W każdym numerze powinny się znaleźć relacje z co najmniej trzech diecezji, co pozwoli każdej diecezji na zaprezentowanie się przeciętnie raz na trzy lata.

– Materiały formacyjne i konspekty spotkań, które mogłyby być wykorzystane podczas cyklicznych spotkań KWC (na poziomie diecezji, rejonu czy parafii).

– Informacje o działaniach podejmowanych w ramach KWC (dzielenie się dobrymi praktykami).

– Stałą pozycją na łamach „Eleuterii” powinny być świadectwa członków KWC, świadectwa mogą być również w formie wywiadów.

– Materiały, scenariusze i treści rozważań do czuwań modlitewnych, pielgrzymek, nabożeństw takich jak: różaniec, droga krzyżowa i innych.

– Scenariusze imprez plenerowych jak festyny, marsze, biegi, bale bezalkoholowe i wszelkich działań wymienianych w strategii.

W celu realizacji zamierzeń dotyczących „Eleuterii” CDW powoła dwa robocze zespoły:

– Zespół redakcyjny odpowiedzialny za treści i redakcję.

– Zespół organizacyjny odpowiedzialny za proces druku, dystrybucji, systemu prenumeraty
i finansowania.

 Media społecznościowe, strona www i in.:

1) Zadbać, by KWC była obecna w mediach społecznościowych (Facebook, Twitter, YouTube, Instagram), gdyż jest to podstawowy sposób dotarcia do ludzi młodych, choć i znaczna część osób ze starszego pokolenie korzysta z mediów społecznościowych.

2) Przekaz kierować do wewnątrz (do członków KWC i Ruchu Światło-Życie), w którym promujemy wydarzenia, informujemy o podejmowanych działaniach, prowadzimy transmisje z modlitw i innych wydarzeń, zamieszczamy materiały formacyjne, w tym linki do tych materiałów, artykułów i dostępnych publikacji.

3) Przekaz kierować na zewnątrz „do świata”, w nim powinna być promocja idei trzeźwości i abstynencji w wymiarze zarówno religijnym (post i modlitwa w trosce o bliźniego), jak i wymiarze zdrowotnym, ekonomicznym, troski o szczęście rodzinne i wychowanie dzieci.

4) Dbać o atrakcyjny krótki przekaz (grafiki, plakaty, krótkie materiały wideo). Należy być aktywnym
w komentarzach pojawiających się pod zamieszczonymi materiałami, pamiętając, że materiały udostępniane, z dodawanymi polubieniami i komentarzami dłużej „żyją” w sieci.

5) Dbać o dynamiczny profil ogólnopolskiej KWC na Facebooku, uruchomić profile diecezjalne i w miarę możliwości rejonowe.

6) Kontynuować prowadzenie codziennej modlitwy KWC o godzinie 21.37  połączonej ze świadectwem prowadzących. Archiwizować świadectwa głoszone w czasie tej modlitwy i najciekawsze zamieszczać jako 3-4 minutowe filmiki na kanale YouTube, zamieszczać również inne świadectwa KWC.

7) Często uaktualniać stronę internetową KWC. Zamieszczać bieżące informacje o zbliżających się wydarzeniach, rekolekcjach ogólnopolskich, jak również o ważniejszych wydarzeniach diecezjalnych. Zamieszczać relacje z wydarzeń w tym tekstowe, fotograficzne i filmowe.

8) Strona internetowa powinna zawierać materiały formacyjne, przykładowe scenariusze wydarzeń proponowanych w innych częściach tej strategii, wzory przykładowych pism i dokumentów, wszelkie podstawowe materiały i podręczniki KWC, przykładowe treści rozważań modlitewnych, sieć placówek KWC i oczywiście druk deklaracji KWC. Strona powinna zawierać zakładki KWC poszczególnych diecezji lub linki do diecezjalnych stron KWC, o ile istnieją.

9) Wszystkie zalecenia z punktu 8, z wyjątkiem materiałów o charakterze ogólnopolskim, zastosować dla KWC w diecezjach.

10) Stworzyć centralną i diecezjalne bazy danych członków i kandydatów KWC, by przesyłać maile, smsy z bieżącymi najważniejszymi informacjami, a także przypominać o kończącym się okresie kandydackim
z zachętą do podpisania deklaracji członkowskiej.

11) Tematyka w mediach pozostałych (prasa, radio, telewizja).

– Wychodzić z inicjatywą wywiadów, rozmów, świadectw KWC do mediów ogólnopolskich telewizja, radio, prasa.

– Przedstawiać idee KWC w mediach katolickich ogólnopolskich TV Trwam, Radio Jasna Góra, Niedziela, Gość Niedzielny.

– Informować o KWC w mediach diecezjalnych i regionalnych.

– Przygotowywać materiały informujące o wydarzeniach takich, jak bale bezalkoholowe, kongresy trzeźwości, pielgrzymki, festyny i podobne organizowanych przez KWC dla prasy lokalnej wraz
z materiałem zdjęciowym. Prasa lokalna chętnie publikuje gotowe materiały.

12) Aby skutecznie i systematycznie realizować wymienione cele należy powołać przez CDW zespół medialny z osobami odpowiedzialnymi za Facebook, stronę internetową i kontakty z mediami centralnymi. Podobnie należy stworzyć przez DDW zespół diecezjalny i ewentualnie rejonowy.

3. Głoszenie Ewangelii Wyzwolenia we wspólnocie Kościoła, w parafii

· Czy organizujemy ORDW? Jak często?

· Czy doświadczamy w naszym życiu mocy „Ewangelii Wyzwolenia”?

· W jaki sposób rozpowszechnić i wspomagać organizację Rekolekcji Wyzwolenia?

· „Rola” Krzyża w KWC – jak ją widzimy?

1) Zebrać członków i kandydatów KWC w parafii (z Ruchu Ś-Ż i spoza Ruchu, dobrze gdy jest młodzież
z KWC), mieć do nich telefony, kontakty, ustalić sposób komunikowania się. Założyć grupę do komunikowania się przez media społecznościowe (Facebooku, Signal, WhatsApp, Messenger). Prowadzić raz w miesiącu spotkania formacyjne i przygotowujące działania w parafii. Za grupę parafialną odpowiada animator/ para animatorska (małżeństwo), przygotowuje i prowadzi spotkania. Część formacyjną spotkania opierać na konspektach z „Eleuterii”. Posługa animatorska powinna być kadencyjna.

2) Wszelkie działania, akcje w parafii ustalać z proboszczem. Wybrać się na spokojną, wcześniej umówioną rozmowę z proboszczem – animator(rzy) i jeszcze 3-4 osoby z KWC. Poinformować o planach, ustalać też na bieżąco wszystkie działania z proboszczem, być otwartym na sugestie, propozycje  proboszcza. Nie trzeba wprowadzać wszystkich działań jednocześnie, lepiej wykonać jedną rzecz, uprzednio dobrze przygotowaną. Poprosić proboszcza lub wikariusza o pomoc
w tworzeniu/korygowaniu rozważań modlitewnych i inną pomoc.

3) Organizować co najmniej raz w roku ORDW dla filii wspólnie dla dorosłych i młodzieży (zadanie dla odpowiedzialnych za diakonię wyzwolenia w filii). Docelowo ORDW powinien przeżyć kilkuosobowy zespół w rejonie, aby mógł przeprowadzać rekolekcje wyzwolenia w każdej parafii.

4) Organizować rekolekcje wyzwolenia w parafii wraz ze świadectwami członków KWC, osób trwających w trzeźwości. Scenariusz parafialnych rekolekcji wyzwolenia i sposób przeprowadzenia znajduje się podręczniku „Wyzwoleni w Chrystusie. Podręcznik rekolekcji wyzwolenia” – ks. Fr. Blachnicki. (Do kupienia w internecie https://wydawnictwo-oaza.pl/pl/o/wyzwoleni-w-chrystusie-202.html).

5) Członkowie i kandydaci KWC włączają się w Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu, który co roku rozpoczyna się w ostatnią niedzielę przed Popielcem i trwa do kolejnej soboty. W niedzielę rozpoczynającą można wyłożyć w kościele Parafialną Księgę Trzeźwości, do której wpisują się osoby postanawiające abstynencję od alkoholu na czas Wielkiego Postu (lub dłuższy), można też w tym czasie, np. w Popielec, umożliwić złożenie deklaracji KWC. Te akcje powinny być poprzedzone dokładną informacją kapłana lub osób z KWC, połączonej ze świadectwem KWC, AA.

6) Podobnie członkowie i kandydaci KWC włączają się w modlitwę i świadectwo w sierpniu – miesiącu abstynencji. Także dobrze jest wyłożyć na początku sierpnia Parafialną Księgę Trzeźwości i umożliwić wpisanie się osób podejmujących post od alkoholu w sierpniu.

7) Przekazywać w parafii informacje o KWC, łącząc je ze świadectwami osób trwających w KWC. Można to robić przy różnych okazjach, jak:

– włączenie KWC w pierwsze soboty miesiąca wraz z adoracją  i uwielbieniem, śpiew, gitara (na zmianę dorośli i młodzież),

– podobnie: pierwsze czwartki, pierwsze piątki miesiąca,

– włączenie się członków KWC w prowadzenie ekstremalnej drogi krzyżowej, drogi krzyżowej w kościele, rozważanie stacji o tematyce trzeźwościowej i abstynenckiej,

– prowadzenie różańca w intencji trzeźwości z rozważaniami o tej tematyce.

8) Pozyskiwać w parafii nowe osoby do KWC (nie trzeba mieć problemu, żeby prowadzić abstynencki styl życia, nie trzeba być w oazie, żeby być w krucjacie). Grupy dotarcia z informacją i świadectwem o KWC to np.:

– rodzice dzieci pierwszokomunijnych, bierzmowani, narzeczeni, żony/bliscy osób uzależnionych, wejść z informacją na spotkania dla małżeństw obchodzących rocznice zawarcia sakramentu małżeństwa,

– dzieci też mogą być orędownikami KWC. Więcej o Dziecięcej Krucjacie Niepokalanej znajdziesz na http://www.kwc.oaza.pl/czym-jest-dziecieca-krucjata-niepokalanej,

– harcerze, ministranci,

– grupy działające przy parafii.

9) Organizować imprezy parafialne pod hasłem trzeźwości, jak bale bezalkoholowe, festyny, kino letnie, biegi trzeźwościowe, jednodniowe pielgrzymki piesze w intencji trzeźwości, spływ kajakowy, rajd rowerowy. Należy dobrze przygotować treści tych imprez, by przekazać wiedzę o konieczności pracy
i modlitwy o trzeźwość, informacje o KWC, świadectwa trwania w abstynencji. Więcej na ten temat jest opisane w temacie 4.: KWC w przestrzeni publicznej niniejszej strategii.

10) Propagować trzeźwość i działania podejmowane w parafii w lokalnych mediach. Więcej na ten temat jest opisane w temacie 2.: Media w służbie KWC niniejszej strategii.

4. Działalność KWC w przestrzeni publicznej

· W jakich obszarach życia społecznego powinna być obecna KWC?

· W jakie konkretne działania społeczna powinna angażować się KWC?

· Jak promować KWC i jak o niej informować w przestrzeni publicznej?

1) Zapoznać się z Gminnym Programem Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych na swoim terenie.

2) Poinformować samorząd – wójta/burmistrza, przewodniczącego Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych o istnieniu KWC i działaniu diakonii wyzwolenia, zaprezentować program działania diakonii, zgłosić wolę współpracy, poprosić o możliwość finansowania konkretnych działań diakonii z Gminnego Funduszu Przeciwdziałania Alkoholizmowi. Do spotkania z przedstawicielami samorządu wyznaczyć minimum dwie osoby z KWC, wcześniej przygotować się do rozmowy.

3) Nawiązać ścisłą współpracę z Gminną Komisją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, a najlepiej włączyć się w jej skład i mieć wpływ na tworzenie Gminnego Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

4) Nawiązać współpracę z ośrodkami leczenia uzależnień w swoim terenie, grupami AA, Al-Anon, stowarzyszeniami trzeźwościowymi, mieć z nimi kontakt, w razie potrzeby wiedzieć, jak kogoś skierować lub poinformować o istnieniu tych instytucji. Poznać ofertę Ośrodka Apostolstwa Trzeźwości
w Zakroczymiu, Licheńskiego Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym i umieć pomóc skierować tam potrzebujących.

5) Stworzyć ulotkę informacyjną z telefonami, adresami, godzinami przyjęć, opisem zakresu pomocy wszystkich ośrodków pomocy: ośrodki leczenia uzależnień, pomoc w zakresie przemocy domowej, porady psychologa prawnika, ośrodki prowadzące rekolekcje trzeźwościowe, kontakty do grup AA, Al-Anon, informacje o miejscach i terminach modlitw o trzeźwość, informacja o KWC – opisać sens i sposób włączenia się do KWC. Pozyskać na tę ulotkę pieniądze z Gminnego Funduszu Przeciwdziałania Alkoholizmowi. Zorganizować dystrybucję ulotki w kościołach, urzędach gmin, szpitalach, przychodniach, więzieniach, szkołach.

6) Informacje o Krucjacie przesyłać do prasy katolickiej, starać się o obecność tematu KWC w  gazetach świeckich.

7) Wpływać na burmistrzów i wójtów, by na imprezach plenerowych, festynach, na imprezach sportowych organizowanych lub współorganizowanych przez samorząd nie było punktów sprzedaży alkoholu, częstowania alkoholem uczestników, (np. Koła Gospodyń Wiejskich na festynach często serwują za darmo swoje nalewki) ani też reklamy alkoholu w jakikolwiek sposób. Uświadamiać samorządowców, że prowadzenie działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych należą do zadań własnych gmin. (Podstawa prawna: Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciw działaniu alkoholizmowi (Dz. U. 1982 Nr 35 poz. 230; tekst jednolity po zmianach publikacja Dz. U. z 2019 poz. 2277)).

8) Organizować festyny rodzinne, biegi trzeźwościowe i promować na nich trzeźwość i abstynencję, ustawić baner z hasłami Krucjaty rozprowadzać materiały informacyjne o KWC.

9) Organizować bale bezalkoholowe i promować je w mediach społecznościowych, rozprowadzać na nich ulotki informacyjne o KWC.

10) Założyć stowarzyszenie lub wykorzystać istniejące, by mieć osobowość prawną do pozyskiwania środków finansowych na działalność trzeźwościową.

11) Tworzyć lub angażować się w kampanie społeczne np. „Ciąża bez alkoholu”, „Moda na niepicie – ekologia, zdrowie”, „Zakaz sprzedaży alkoholu nieletnim”.

12) Zorganizować konferencję o tematyce trzeźwościowej dla środowiska lokalnego, zapraszając do udziału: pracowników GOPS/MOPS, członków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, samorządowców (prezydentów miast, burmistrzów, wójtów, radnych), nauczycieli, dyrektorów szkół, księży, przedstawicieli stowarzyszeń i organizacji społecznych, pracodawców i in. Przykładowe tematy konferencji:

– Ku trzeźwości narodu – odpowiedzialność państwa, rodziny, kościoła, samorządu.

– Narodowy Program Trzeźwości.

– Skutki nadużywania alkoholu.

5. Zaangażowanie członków i kandydatów KWC

· Czy i w jaki sposób dzielimy się doświadczeniem KWC z innymi?

· „Podpisanie” deklaracji KWC – szczyt czy początek?

· Jak możemy prowadzić do ludzi do aktywnego uczestnictwa w KWC?

1) Każdy członek/kandydat powinien być przygotowany do dawania świadectwa swojej Krucjaty, przygotować wersję krótszą i dłuższą świadectwa na potrzeby różnych sytuacji; wcześniej przemyśleć odpowiedzi na pytania:

– dlaczego wstąpiłem do Krucjaty,

– jakie widzę owoce Krucjaty u siebie, w mojej rodzinie, otoczeniu,

– jak otoczenie reaguje na moją abstynencję, i in.

2) Widzieć duchowe wsparcie i szczególne błogosławieństwo, jakie Bóg udziela tym, którzy dobrowolnie, w pełnej wolności podejmują ten szczególny post, czyn miłości względem sióstr i braci zniewolonych nałogami; również świadczyć o ingerencji i pomocy Boga na drodze KWC.

3) Nagrać 3-5 minutowy filmik ze swoim świadectwem i zamieścić w mediach społecznościowych na profilu ogólnopolskiej KWC, diecezji, rejonu, kanale YouTube. Napisać swoje świadectwo KWC na potrzeby stron internetowych, ulotek, gazet.

4) Być gotowym do uczestnictwa w modlitwie KWC na żywo na Facebooku i uczestniczyć w niej (w miarę możliwości).

5) Modlić się w intencji dzieła KWC, w szczególności modlitwą KWC.

6) Prenumerować i czytać „Eleuterię”. Zapoznać się z takimi pozycjami jak „Abstynenckie Credo”, „Podręcznik Krucjaty Wyzwolenia Człowieka”, „Wolni i Wyzwalający”.

7) Wykorzystywać wszelkie nadarzające się okazje, by mówić o KWC, np. podczas wesel, spotkań rodzinnych, towarzyskich, w pracy.

8) Postarać się o wystąpienie w katolickich mediach, Radio Jasna Góra, Radio Maryja, diecezjalne rozgłośnie katolickie, opowiedzieć o KWC, dać świadectwo.

9) Utrzymywać kontakty, szukać ich, z kandydatami KWC i zachęcać do przedłużenia trwania w KWC.

10) Uczestniczyć w Mszach Św. i nabożeństwach w intencji trzeźwości, przygotować rozważania różańcowe w intencji trzeźwości w październiku w swojej parafii, także rozważania na Drogę Krzyżową w intencji trzeźwości.

11) Uczestniczyć w miarę możliwości w Ogólnopolskiej Pielgrzymce KWC, pielgrzymkach, dniach skupienia KWC diecezjalnych, rejonowych.

12) Uczestniczyć, organizować lub współorganizować festyny o tematyce trzeźwościowej, bale bezalkoholowe i inne imprezy promujące trzeźwość. Chętnie włączać się w działania trzeźwościowe
w parafii, rejonie, diecezji, kraju, wymienione w innych punktach niniejszej strategii, wg swoich talentów i możliwości.

13) Przeżyć ORDW – Oazę Rekolekcyjną Diakonii Wyzwolenia.

6. Indywidualne wsparcie osób potrzebujących pomocy

· Z jakimi problemami spotykamy się w posłudze diakonijnej wobec ludzi, których spotykamy?

· Czy i jak doświadczam i udzielam wsparcia od/dla innych członków diakonii?

· Czy w ramach posługi diakonii zachęcamy do korzystania z pomocy terapeutycznej?

· W jaki sposób towarzyszymy osobom uzależnionym i ich rodzinom w wychodzeniu z problemów

1) Członkowie KWC powinni zdobyć wiedzę na temat uzależnień, zapraszając na spotkania KWC terapeutów, aby nauczyć się rozpoznawać osoby uzależnione i wiedzieć, jak wobec nich postępować, by nie szkodzić.

2) Sporządzić listę instytucji i placówek zajmujących się leczeniem uzależnień. Te informacje można uzyskać od przewodniczących gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych lub
w przychodniach ochrony zdrowia. Informacje o placówkach finansowanych przez NFZ, bezpłatnie świadczących pomoc, znajdziemy również na stronie internetowej odpowiedniego oddziału NFZ.

3) Sporządzić bazę spotkań AA w okolicy (adres i terminy spotkań). Bazę spotkań AA można uzyskać ze strony internetowej: spis.aa.org.pl.  Informacji o mityngach AA można szukać również na stronie internetowej Wspólnoty Anonimowych Alkoholików: aa24.pl, strona ta zawiera wiele informacji związanych z działalnością AA, w tym wiedzę o 12 krokach.

4) Sporządzić bazę spotkań grup rodzinnych Al-Anon dla najbliższej okolicy. Bazę spotkań Al-Anon można uzyskać ze strony internetowej: al-anon.org.pl

5) Przygotować wizytówki lub ulotki z adresami placówek terapeutycznych, adresami i terminami spotkań grup AA i Al-Anon, aby w każdych sytuacjach móc skierować osoby potrzebujące pomocy pod odpowiedni adres.

6) Podjąć modlitwę za konkretną osobę uzależnioną, rodzinę, np. modlitewna  „adopcja” rodziny lub osoby w formie codziennej modlitwy.

7) Docierać do uzależnionych i współuzależnionych, prowokować rozmowy z propozycją podjęcia terapii, przekazywać informacje o ośrodkach pomocy.

8) Organizować otwarte spotkania ze specjalistami terapii uzależnień i zapraszać potencjalne osoby potrzebujące pomocy.

9) Podczas każdych spotkań modlitewnych, nabożeństw w intencji trzeźwości być dostępnym po nabożeństwie dla osób poszukujących pomocy. Na koniec takich nabożeństw ogłaszać o takiej możliwości.

10) Osoby uzależnione, które podjęły terapię otoczyć życzliwością i troską, ogarniać modlitwą i zapewnić je o modlitwie, by miały szansę porzucić dotychczasowe złe otoczenie. Angażować je w inne życie towarzyskie, angażować w życie parafialne. Prosić o wykonywanie jakichś zadań na rzecz trzeźwości lub KWC albo innych akcjach społecznych. Dawać do zrozumienia, że są dla nas osobami ważnymi, że bardzo nam na nich zależy. Jeśli możliwe rekomendować u pracodawców w przypadku, gdyby poszukiwali pracy.

11) Nie zastępować swoim zaangażowaniem ośrodków i terapeutów zajmujących się pomocą uzależnionym i współuzależnionym, gdyż może to być praca ponad siły. Lepiej znać drogi dojścia do ośrodków pomocy i „podprowadzić” potrzebujących. Zadaniem członków KWC jest bardziej prewencja w postaci propagowania trzeźwego i abstynenckiego sposobu życia, co uchroni społeczeństwo przed uzależnieniami oraz rozwój dzieła KWC wśród coraz szerszych grupy osób. „Przez abstynencję wielu, do trzeźwości wszystkich”. 

7. KWC w wychowaniu młodzieży

· W jaki sposób docieramy do ludzi młodych z KWC?

· Jak budujemy środowisko wzrostu dla ludzi młodych w KWC?

· Od jakiego wieku należy mówić o KWC i w jaki sposób?

1) Mówić o KWC w swojej rodzinie, dać przykład abstynencji wobec swoich dorastających dzieci, wobec szerszej rodziny. Oddziaływać na  kolegów i koleżanki własnych dzieci.
Na drodze docierania do młodych bardzo ważnym elementem jest praca i formowanie rodzin, gdyż życie rodzinne ma ogromny wpływ na kształtowanie postaw moralnych i społecznych dzieci i młodzieży.

2) Wchodzić z tematem KWC i świadectwami w parafii podczas przygotowania do bierzmowania.

3) Promować KWC wśród harcerzy, ministrantów.

4) Temat i świadectwa KWC wprowadzać do mediów społecznościowych. Więcej na ten temat jest opisane w temacie 2.: Media w służbie KWC niniejszej strategii.

5) Proponować i organizować radosne życie w wolności, wskazywać sposoby spędzania czasu bez alkoholu: imprezy, wyjazdy, konferencje, spotkania formacyjne, ewangelizacja, rekolekcje.

6) Temat KWC jest i powinien być obecny w programie oaz dziecięcych, młodzieżowych, oaz rodzin, gdzie promowany jest styl życia w trzeźwości i bez uzależnień. We wszystkich przypadkach oaz  bezpośrednio i pośrednio temat KWC dociera do ludzi młodych poprzez konferencje, prezentacje i świadectwa życia członków KWC.

7) W trakcie roku formacyjnego zapraszać młodzież do współpracy przy organizacji spotkań diakonijnych i Rejonowych Dni Wspólnoty, umożliwiać i wspomagać w realizacji ich pomysłów.

8) Angażować i wspomagać tworzenie i prowadzenie dziecięcych i młodzieżowych grup oazowych. Tworzyć autentyczne grupy parafialne, ze świadectwami, gdzie młodzi spotkają autentycznych świadków Chrystusa. Młodzi szukają środowiska akceptacji.

9) Promować Dziecięcą Krucjatę Niepokalanej – dzieci stają się wyrzutem sumienia rodziców (więcej
o Dziecięcej Krucjacie można przeczytać tu: http://www.kwc.oaza.pl).

10) Dbać i kontrolować (zadanie dla rodziców), by podczas zorganizowanych wyjazdów dla dzieci
i młodzieży na kolonie, obozy sportowe, wycieczki nie zdarzały się przypadki spożywania alkoholu przez opiekunów i wychowawców. Rozmawiać o tym z opiekunami przed rozpoczęciem wyjazdu.

11) Reagować w przypadkach sprzedaży alkoholu nieletnim przez sprzedawców łamiących prawo.

12) Jako rodzice dotrzeć do szkoły (poprzez Radę Rodziców) – mieć wpływ na program profilaktyczny szkoły, zadbać by były tam zamieszczone treści profilaktyki antyalkoholowej (nie musi być od razu KWC), dotrzeć do psychologa i pedagoga szkolnego, by zamieścili w swoim programie tematykę antyalkoholową i ją realizowali.

13) Wejść z tematem o KWC na lekcje religii lub/i godziny wychowawcze, rekolekcje szkolne, łączyć
z autentycznym prostym świadectwem osoby w KWC, podkreślać, że decyzję o abstynencji trzeba podejmować w wolności. Nie naciskać na młodzież, że krucjata to jedynie słuszna droga.

14) Jak mówić do młodych o KWC?

– Na zmianę postaw młodych nie działa pojedynczy event, owszem daje efekt chwilowego „wow”. Na młodzież nie działa świadectwo byłego alkoholika, narkomana (myślenie młodych: „jemu się udało wyjść, to i mi się uda w razie uzależnienia”).

– Cenniejsze dla młodych jest autentyczne świadectwo osób dobrowolnie rezygnujących z alkoholu jako chęć pomocy i ofiary dla innych.

– Należy pokazywać, że świadectwo abstynencji ma moc zmieniać innych, umiarkowane picie, choć moralnie obojętne, nie ma tej siły. Abstynencja łamie powszechny przymus picia przy każdej okazji.

– Mówienie o KWC powinno mieć jak najbardziej pozytywny przekaz, nie skupiać się jedynie na poście od alkoholu i abstynencji, ale pokazywać dobro, jakie dzieje się za sprawą członkostwa w KWC oraz być jej prawdziwym świadkiem – wolnym człowiekiem pełnym radości.

­­- Uwrażliwiać tych, którzy nie są gotowi do podjęcia Krucjaty, aby nie dawali antyświadectwa, lepiej przemilczeć temat Krucjaty niż wprowadzać zamęt. Szkodliwe jest takie antyświadectwo zwłaszcza kapłana lub animatora.

– W stosunku do młodzieży są ważne działania powtarzające się, należy docierać cyklicznie.

15) Są programy skierowane do młodzieży, jest ich kilkanaście, np. „Archipelag Skarbów”, „Noe”, „Debata”. Można przejść kurs przygotowujący do prowadzenia programu lub zaprosić ekipę realizującą program (prowadzą abstynenci). Więcej informacji o programach profilaktycznych można znaleźć na stronie PARPY http://parpa.pl/index.php/profilaktyka-system-rekomendacji/rekomendowane-programy-profilaktyczne.

16) Organizować i zapraszać młodzież do organizacji i pomocy pielgrzymek trzeźwościowych, festynów o tematyce trzeźwościowej, zabaw bezalkoholowych i innych imprez promujących trzeźwość.

17) Inicjatywa „18-tka bez alkoholu”. Promować taką akcję we wspólnotach, parafii, w mediach.

8. KWC w Ruchu Światło-Życie

· Jaka jest obecność KWC w Ruchu Światło-Życie?

· W jaki sposób mówić i promować KWC w RŚŻ?

· KWC – „wymóg” do bycia animatorem czy przemieniająca droga wolności?

1) Dbać, aby temat KWC był obecny na wszystkich turnusach rekolekcji, na rekolekcjach formacyjnych, oazach modlitwy – organizować wieczory odpowiedzialności promujące KWC. Na dłuższych rekolekcjach temat powinien powracać kilkakrotnie, poparty świadectwami osób z KWC.

2) Należy dbać o atrakcyjną formę i przekaz KWC dostosować do poziomu uczestników formacji. Nie stosować nacisków słownych, pokazywać piękną ideę KWC, drogę Nowego Człowieka i Nowej Kultury, których abstynencja jest czytelnym znakiem dla innych. Uznać, że każdy ma swój czas dojrzewania, dać ten czas, pozwolić uczestnikom na wolną decyzję.

3) Podczas każdego Rejonowego Dnia Wspólnoty powinien być „element krucjatowy” np. w formie nabożeństwa odpowiedzialności.

4) Do KWC prowadzić przez dobrą pracę w grupach dziecięcych i młodzieżowych w ciągu roku. Dobre
i autentyczne świadectwo o KWC może dać animator będący w KWC.

5) Należy podkreślać, że abstynencja nie jest celem i kresem zaangażowania w Krucjatę, ale jej pierwszym narzędziem, a zarazem drogą rozwoju. Ważne też, aby nie zapominać w przekazie o Krucjacie, że jest ona ruchem ewangelizacyjnym, a jej specyfiką jest odczytywanie  Ewangelii w kontekście palących problemów społecznych.

10) KWC powinna być „widoczna” podczas różnych spotkań, wydarzeń, organizowanych przez RŚ-Ż, choćby w postaci banneru Krucjaty, gdyż jest nieodłącznym elementem formacyjnym Ruchu.

11) Organizować co pewien czas wzmożoną formację o KWC, przykładem tu może być rok 2019/20, gdy Krucjata była w centrum formacji całego Ruchu w pod  hasłem „Wolni i Wyzwalający”.

12) Animatorzy, pary odpowiedzialne DK powinni zadbać, by była możliwość złożenia deklaracji KWC na Mszach Św. Ruchu Ś-Ż w ciągu całego roku, wcześniej informować o tej możliwości.

13) Osoby odpowiedzialne za KWC (też zwykli członkowie KWC) powinni być widoczni, przygotowani
i gotowi do odpowiedzi na różne pytania, z jakimi mogą zwracać się osoby przed decyzją podpisania deklaracji. Jeśli się nie zna odpowiedzi na jakieś pytanie, trzeba to otwarcie powiedzieć, nie wprowadzać w błąd pytającego, następnie spróbować znaleźć odpowiedź i przekazać ją w późniejszym czasie.

14) Organizować, dobrze przygotować i przeżyć peregrynację kopii Krzyża Krucjaty w diecezjach, rejonach, parafiach.

15) Zapraszać i angażować członków i kandydatów KWC do włączenia się w diakonie wyzwolenia RŚ-Ż.

16) Ks. Franciszek Blachnicki, założyciel RŚ-Ż: „Oaza jest ruchem abstynenckim. Jest czynem miłości Boga i bliźniego.(…). Każdy członek Ruchu Światło-Życie powinien również należeć do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka”.

Ks. Franciszek Blachnicki zaznaczał, że dobrze przeżyta formacja prowadzi do podjęcia postu od alkoholu i włączenia się w dzieło KWC. „Nie da się pokazać innym Ruchu (być animatorem Ruchu Światło-Życie) jeżeli samemu nie jest się przykładem i nie żyje się charyzmatem. Dlatego wydaje mi się, że animator bez Krucjaty nie ma racji bytu, bo nie jest świadectwem charyzmatu, który próbuje przekazać”.

Jednocześnie należy zawsze pamiętać, że abstynencja to czyn osobistej wolności i tylko wtedy ma sens, gdy jest podejmowana w wolności. W tym duchu należy prowadzić formację.

17) Ważnym jest, aby uwrażliwiać tych, którzy nie są gotowi do podjęcia Krucjaty, aby nie dawali antyświadectwa, wypowiadając się wprost przeciw KWC i negując jej idee. Są to działania niebezpieczne, zwłaszcza wśród młodzieży, gdy antyświadectwo „lubianego” animatora lub kapłana jest powodem niepodpisania deklaracji przez młodzież.

18) Unikać w Ruchu „niekończących” się dyskusji, w których powielane są stereotypy, powtarzane argumenty i anegdoty, mające jedynie na celu przedłużanie spotkań czy wieczorów KWC, które nie mają na celu wymiany konstruktywnych argumentów. Należy podejmować konstruktywną dyskusję, a do tego potrzebna jest dobra znajomość KWC przez jej członków.

19) Krucjata Wyzwolenia Człowieka wraz z rozwojem Ruchu Światło-Życie na świecie rozwija się także poza granicami Polski.

9. Finanse w KWC

1) Diakonie wyzwolenia, podejmując różne działania, potrzebują finansowania.

Przykładowe potrzeby finansowe:

– tworzenie materiałów do promocji KWC – ulotki, foldery, plakaty, gadżety, banery, prezentacje, filmy,

– tworzenie, prowadzenie i utrzymywanie strony internetowej KWC,

– redakcja, druk i dystrybucja „Eleuterii”,

– tworzenie i utrzymywanie elektronicznej bazy danych członków i kandydatów KWC,

– digitalizacja materiałów archiwalnych KWC,

– organizacja pielgrzymek KWC i innych przedsięwzięć.

2) Możliwe źródła finansowania:

– dobrowolne wpłaty poprzez stronę wspieram.oaza.pl – działania KWC

* wpłaty jednorazowe,

* wpłaty cykliczne, np. miesięczne,

– zbiórki na dniach wspólnoty,

– odpis na KWC np. 10 zł od uczestnika ORDW,

– sprzedaż materiałów KWC, gadżetów,

– wpłaty z prenumeraty „Eleuterii”,

– pozyskanie środków na konkretne przedsięwzięcia z gminnych funduszy na przeciwdziałanie alkoholizmowi,

– pozyskanie dotacji z funduszy państwowych na przygotowane projekty, np. kampania „Nie piję, bo kocham”, Akademia Lokalnych Liderów Trzeźwości.

3) Przejrzystość finansowania działań KWC na szczeblu krajowym.

– CDW lub upoważniona przez CDW osoba, powinna prowadzić dokumentację wydatków i wpływów,
w szczególności pozyskanych ze zbiórek i sprzedaży materiałów.

– Finanse KWC powinny być jawne dla członków CDW, odpowiedzialnych za diecezjalne diakonie wyzwolenia i darczyńców.

– Wydatki realizuje się zgodnie z planem finansowym, zatwierdzonym przez CDW, kapłana moderatora krajowego KWC i moderatora generalnego RŚ-Ż.

– Pieniądze pozyskane z projektów rozlicza podmiot prowadzący projekt.

4) Prowadzenie finansów na poziomach diecezjalnym i rejonowym powinno odbywać się na analogicznych zasadach.

10. Struktury KWC

1) Krucjatę Wyzwolenia Człowieka tworzą członkowie i kandydaci KWC, którzy złożyli deklarację. 

2) Na szczeblu ogólnopolskim odpowiedzialna za KWC jest Centralna Diakonia Wyzwolenia.

A. Moderator generalny Ruchu Światło-Życie za zgodą biskupa delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. Ruchu Światło-Życie powołuje moderatora krajowego KWC.

B. Członków CDW powołuje moderator generalny Ruchu Światło-Życie na wniosek moderatora krajowego KWC.

C. Spośród członków CDW moderator generalny Ruchu Światło-Życie po konsultacji z moderatorem krajowym KWC i Centralną Diakonią Wyzwolenia powołuje osobę lub małżeństwo kierujące pracami CDW na 3-letnią kadencję. Wybrana osoba/małżeństwo może być powołana maksymalnie na dwie kolejne kadencje.

D. Członka CDW lub osobę odpowiedzialną może odwołać moderator generalny Ruchu Światło-Życie na wniosek CDW lub moderatora krajowego KWC.

E. Moderatora krajowego KWC może odwołać moderator generalny Ruchu Światło-Życie (za zgodą biskupa delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. Ruchu Światło-Życie).

3) Zadania CDW:

A. Bieżące współdziałanie z moderatorem generalnym Ruchu Światło-Życie.

B. Współpraca z Zespołem Apostolstwa Trzeźwości przy Konferencji Episkopatu Polski.

C. Koordynacja i inspirowanie prac diecezjalnych diakonii wyzwolenia.

D. Prowadzenie finansów KWC na szczeblu ogólnopolskim.

E. Redakcja, druk i dystrybucja „Eleuterii”.

F. Prowadzenie strony internetowej KWC i profili ogólnopolskich KWC w mediach społecznościowych.

G. Przygotowywanie i udostępnianie materiałów formacyjnych i innych niezbędnych do pracy KWC.

H. Organizowanie Oazy Jedności Diakonii Wyzwolenia.

I. Organizacja ogólnopolskich rekolekcji trzeźwościowych, Oazy Rekolekcyjnej Diakonii Wyzwolenia, konferencji, pielgrzymek i innych wydarzeń o zasięgu krajowym.

J. Prowadzenie centralnej bazy danych członków i kandydatów KWC.

K. Organizacja corocznej ogólnopolskiej pielgrzymki KWC.

L. W celu realizacji zadań CDW może powoływać zespoły robocze odpowiedzialne za poszczególne przedsięwzięcia.

4) Odpowiedzialność za KWC na terenie diecezji sprawuje Diecezjalna Diakonia Wyzwolenia (DDW) powoływana przez moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie. Na wniosek DDW moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie za zgodą biskupa diecezjalnego powołuje moderatora diecezjalnego KWC.

A. Spośród członków Diecezjalnej Diakonii Wyzwolenia ksiądz moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie po konsultacji z moderatorem diecezjalnym KWC i Diecezjalną Diakonią Wyzwolenia powołuje osobę lub małżeństwo kierujące pracami DDW na 3-letnią kadencję. Wybrana osoba/małżeństwo może być powołana maksymalnie na dwie kolejne kadencje. O wyborze nowych odpowiedzialnych za DDW należy poinformować CDW w ciągu miesiąca.

B. W wyjątkowych sytuacjach członka lub osobę odpowiedzialną w Diecezjalnej Diakonii Wyzwolenia może odwołać moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie na wniosek DDW lub na wniosek moderatora diecezjalnego KWC.

C. W wyjątkowych sytuacjach moderatora diecezjalnego KWC może odwołać moderator diecezjalny Ruchu Światło-Życie na wniosek DDW za zgodą biskupa diecezjalnego.

5) Zadania DDW:

A. Bieżące współdziałanie z moderatorem diecezjalnym Ruchu Światło-Życie, moderatorem diecezjalnym Domowego Kościoła i parą diecezjalną DK.

B. Współpraca z diecezjalnym duszpasterzem trzeźwości.

C. Inspirowanie członków KWC do powstawania rejonowych diakonii wyzwolenia i stanic KWC.

D. Koordynacja i inspirowanie pracy rejonowych diakonii wyzwolenia i stanic z terenu diecezji.

E. Prowadzenie diecezjalnej Księgi Czynów Wyzwolenia.

F. Prowadzenie bazy danych członków i kandydatów KWC w diecezji.

G. Udział w DDJ.

H. Inicjowanie i przeprowadzanie rekolekcji, pielgrzymek, konferencji i innych wydarzeń KWC
o zasięgu diecezjalnym.

I. Opracowywanie informacji o działaniach KWC w diecezji i przekazywanie ich do CDW oraz do mediów lokalnych katolickich i pozostałych.

6) Odpowiedzialnymi w diakoniach centralnej i diecezjalnej mogą być osoby, które są członkami KWC
i należą do Ruchu Światło-Życie. Księża moderatorzy powinni być członkami KWC. Członkami CDW i DDW mogą być jedynie członkowie KWC.

7) Odpowiedzialność za KWC na terenie rejonu (odpowiadającego rejonowi Domowego Kościoła) sprawuje Rejonowa Diakonia Wyzwolenia (RDW) powoływana przez moderatora diecezjalnego KWC na wniosek Diecezjalnej Diakonii Wyzwolenia. Na wniosek RDW moderator diecezjalny KWC powołuje moderatora rejonowego KWC.

A. Spośród członków Rejonowej Diakonii Wyzwolenia ksiądz moderator diecezjalny KWC po konsultacji z Rejonową Diakonią Wyzwolenia i księdzem moderatorem rejonowym KWC powołuje osobę lub małżeństwo kierujące pracami RDW na 3-letnią kadencję. Wybrana osoba/małżeństwo może być powołana maksymalnie na dwie kolejne kadencje.

B. W wyjątkowych sytuacjach członka lub osobę odpowiedzialną w Rejonowej Diakonii Wyzwolenia może odwołać moderator diecezjalny KWC na wniosek RDW lub moderatora rejonowego KWC.

C. W wyjątkowych sytuacjach moderatora rejonowego KWC może odwołać moderator diecezjalny KWC na wniosek RDW.

D. Odpowiedzialnymi w diakoniach rejonowych mogą być osoby, które są członkami KWC. Księża moderatorzy powinni być członkami KWC.

8) Zadania Rejonowej Diakonii Wyzwolenia:

A. Bieżące współdziałanie z moderatorem rejonowym R Ś-Ż, moderatorem rejonowym DK i parą rejonową DK.

B. Współpraca z dekanalnymi duszpasterzami trzeźwości.

C. Regularne spotkania na modlitwie, formacji, nabożeństwach KWC.

D. Uczestniczenie w Oazie Rekolekcyjnej Diakonii Wyzwolenia przygotowującej zespoły do prowadzenia parafialnych rekolekcji wyzwolenia.

E. Prowadzenie parafialnych rekolekcji wyzwolenia przez przygotowane zespoły.

F. Propagowanie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka w środowisku lokalnym.

G. Współpraca z samorządami, w szczególności z gminnymi komisjami rozwiązywania problemów alkoholowych.

H. Podejmowanie innych działań lokalnych określonych w niniejszej Strategii.

I. Odpowiedzialność za funkcjonowanie stanicy KWC w rejonie (o ile jest erygowana).

9) Odpowiedzialność za KWC na terenie parafii sprawuje Parafialna Diakonia Wyzwolenia (PDW) powoływana przez moderatora rejonowego KWC na wniosek Rejonowej Diakonii Wyzwolenia. Na wniosek PDW moderator rejonowy KWC powołuje moderatora parafialnego KWC.

A. Spośród członków Parafialnej Diakonii Wyzwolenia ksiądz moderator rejonowy KWC po konsultacji z Parafialną Diakonią Wyzwolenia i księdzem proboszczem  powołuje osobę lub małżeństwo kierujące pracami PDW na 3-letnią kadencję. Wybrana osoba/małżeństwo może być powołana maksymalnie na dwie kolejne kadencje.

B. W wyjątkowych sytuacjach członka lub osobę odpowiedzialną w Parafialnej Diakonii Wyzwolenia może odwołać moderator rejonowy KWC na wniosek PDW lub moderatora parafialnego KWC.

C. W wyjątkowych sytuacjach moderatora parafialnego KWC może odwołać moderator rejonowy KWC na wniosek PDW.

D. Odpowiedzialnymi w diakoniach parafialnych mogą być osoby, które są członkami KWC. Księża moderatorzy powinni być członkami KWC.

10) Zadania Parafialnej Diakonii Wyzwolenia:

A. Współdziałanie z moderatorem rejonowym KWC i Rejonową Diakonią Wyzwolenia.

B. Współpraca z proboszczem parafii i księżmi wikariuszami.

C. Regularne spotkania na modlitwie, formacji, nabożeństwach KWC.

D. Uczestniczenie w Oazie Rekolekcyjnej Diakonii Wyzwolenia przygotowującej zespoły do prowadzenia parafialnych rekolekcji wyzwolenia.

E. Prowadzenie parafialnych rekolekcji wyzwolenia przez przygotowane zespoły.

F. Propagowanie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka w środowisku lokalnym.

G. Współpraca z samorządami, w szczególności z gminnymi komisjami rozwiązywania problemów alkoholowych.

H. Podejmowanie innych działań lokalnych określonych w niniejszej Strategii.

I. Odpowiedzialność za funkcjonowanie placówki KWC w parafii (o ile jest erygowana).

11) Podstawową docelową formą działalności KWC powinna być stanica KWC. Regulamin erygowania
i funkcjonowania stanicy KWC znajduje się w „Podręczniku KWC” i został zatwierdzony 3 marca 2008 r. przez moderatora generalnego Ruchu Światło-Życie i moderatora krajowego KWC. 

    Nasza strona korzysta z plików cookies. Czytaj więcej
    Akceptuj