Rozdział V. Strategia KWC

 

1. Strategia KWC musi być strategią nadprzyrodzoną, to znaczy musi opierać się na Bożym planie zbawienia i na prawach ekonomii zbawczej; na uczestnictwie w Duchu Świętym w misji Chrystusa; na wierze w moc Bożą wyzwoloną pokorną i ufną modlitwą. Inaczej mówiąc musi być ściśle powiązana z ewangelizacją jako głoszeniem z mocą nadejścia Królestwa Bożego i Chrystusowego zbawienia. 
Jako akcja wkraczająca w historię, w konkretne uwarunkowania socjologiczne, KWC – jeśli chce być skuteczna i owocna – musi uwzględniać pochodzące od Boga Stwórcy prawa rządzące rzeczywistością, musi uwzględniać również wszelkie zasady socjotechniki i organizacji działania. Nadprzyrodzoność bowiem nie oznacza ucieczki od rzeczywistości w jakiś fałszywy spirytualizm czy supernaturalizm, lecz – życie i działanie z wiary.

2. Strategia KWC musi się cechować maksymalistycznym realizmem. Nie może zadowolić się jakimś sporadycznym i przypadkowym działaniem, ale musi ogarnąć całość działających sił zagrożenia, którym należy się przeciwstawić, planując działanie odpowiednie, na miarę celów, które muszą być osiągnięte. Zresztą dopiero wtedy można mówić o strategii, gdy planuje się, jak prowadzić zwycięską wojnę, a nie tylko jak staczać poszczególne bitwy lub potyczki.

3. Pierwszym zadaniem strategiczym jest zawsze mobilizacja, czyli zwerbowanie odpowiedniej liczby ludzi zdecydowanych świadomie podjąć zadania. Trzeba planować zwerbowanie do KWC (w najbliższych latach) takiej liczby ludzi (tj. w przybliżeniu około 10% ogółu ludzi dorosłych w społeczeństwie, czyli +/- 2 miliony osób), która zdołałaby wpłynąć na zmianę obyczaju społecznego i złamać panowanie terroru alkoholowego. Mobilizacja musi dokonywać się w sposób konkretny, poprzez indywidualne zgłoszenie się i przyjęcie zobowiązań członka Krucjaty Wyzwolenia Człowieka. Podstawowym zobowiązaniem jest zachowanie całkowitej abstynencji od alkoholu w czasie przynależenia do Krucjaty. Poza tym członek KWC zobowiązuje się nie częstować alkoholem i nie kupować napojów alkoholowych. Dzięki temu mobilizacja będzie się dokonywała poprzez konkretne czyny wyzwolenia, które są już realnym osiągnięciem w walce z alkoholizmem. Ludzie w ten sposób zmobilizowani będą nowym wojskiem Gedeona, którym Pan będzie mógł się posłużyć jako Swoim narzędziem w celu wyzwolenia narodu.

4. Drugim kluczowym zadaniem strategicznym jest formowanie diakonii Krucjaty Wyzwolenia Człowieka (moderatorów, animatorów oraz innej diakonii). Zadanie to ma znaczenie podobne jak formowanie kadry oficerów i podoficerów w armii. Diakonia wyzwolenia w ramach Krucjaty Wyzwolenia Człowieka musi stanowić specjalną, wyodrębnioną grupę, która będzie się spotykać co tydzień i otrzymywać określone zadania do wykonania w przyszłym tygodniu. Zespół diakonii musi być zaczynem i źródłem inspiracji w każdym ośrodku terenowym KWC.

5. Następnym zadaniem w strategii Krucjaty Wyzwolenia Człowieka jest formacja członków, której celem jest wdrożenie ich w duchowość ruchu, przyjęcie przez nich postawy wyzwalającej oraz podjęcie służby wyzwolenia na rzecz innych. Formacja ta dzieli się na formację wstępną w okresie kandydatury (zwykle jednorocznym) i na formację permanentną trwającą przez cały czas przynależenia do KWC. Kolejne etapy formacji wyznaczają comiesięczne spotkania. Członkowie Ruchu Światło-Życie zasadniczo nie muszą uczestniczyć w tej formacji, gdyż formacja w ramach Ruchu obejmuje elementy programu formacyjnego KWC w pełniejszym zakresie.

6. Po mobilizacji i formacji następuje akcja. Krucjata Wyzwolenia Człowieka jako "acies bene ordinata" ("wojsko w szyku bojowym") gotowa jest do przyjęcia różnych zleceń i zadań, do przeprowadzenia różnych konkretnych operacji i poszczególnych akcji w walce z alkoholizmem i z innymi zagrożeniami. Może to być np. akcja "Pierwsza komunia" lub "Święta bez alkoholu". Wesela bezalkoholowe, zabawy bez alkoholu, likwidacja punktów sprzedaży alkoholu na podstawie ustawy itp. Walka z alkoholizmem nie jest już wtedy rzucaniem w masę anonimowych odbiorców haseł i sloganów, których nikt (albo prawie nikt) nie podejmuje, ale przybiera formę planowej akcji sterowanej przez odpowiednie ośrodki dyspozycyjne i realizowanej przez zespoły chętnych i przygotowanych ludzi.

7. Aby jednak różnego rodzaju akcje mogły być w ten sposób przeprowadzane, musi powstać centralny ośrodek dokumentacyjno-redakcyjny, który będzie zapleczem dla grup działających w terenie. Ośrodek ten – zwany Kuźnicą Krucjaty Wyzwolenia – w którym pracować będą naukowcy, twórcy, publicyści różnych specjalności itp., będzie dla KWC tym, czym są arsenały broni i amunicji oraz innego wyposażenia dla żołnierzy walczących na froncie. Zadaniem Kuźnicy będzie opracowanie i dostarczenie materiałów, referatów, instrukcji, ulotek, pomocy audiowizualnych itp. potrzebnych do przeprowadzenia konkretnych akcji. Od należytego działania Kuźnicy będzie zależała sprawność i owocność całej akcji w terenie.

8. Ośrodkami terenowymi inspirującymi i kierującymi w Krucjacie Wyzwolenia Człowieka są tzw. stanice, erygowane przez ośrodek centralny. Mają one wydzielony rejon działania (pokrywający się zasadniczo z rejonem Ruchu Światło-Życie), zlokalizowane są, o ile to możliwe w sanktuariach maryjnych lub innych ośrodkach duchowego promieniowania, gdzie dysponują odpowiednimi pomieszczeniami, posiadają zespół diakonii wyzwolenia, który w terenie działania danej stanicy przeprowadza werbunek – mobilizację, formację członków KWC oraz różnego rodzaju akcje. Należy dążyć do objęcia całego kraju siecią stanic. Na terenie diecezji może powstać strażnica, której głównym zadaniem jest formacja zespołów diakonii wyzwolenia dla stanic oraz organizowanie sieci stanic w diecezji. Ośrodki o ogólnopolskim zasięgu działania nazywają się bastionami KWC.

9. Stanica natomiast z kolei dąży do tworzenia placówek KWC w poszczególnych parafiach swojego rejonu. W każdej placówce istnieje także zespół diakonii oraz oddział członków KWC. Dla sprawniejszego działania mogą w ramach placówek powstawać tzw. widety, których terenem działania są pojedyncze zakłady (fabryki, szkoły), bloki mieszkalne itp. 

10. Sposób działania, zakres zadań stanic, placówek oraz innych ośrodków terenowych KWC określą osobne, szczegółowe instrukcje i regulaminy.

Ks. Franciszek Blachnicki
    Nasza strona korzysta z plików cookies. Czytaj więcej
    Akceptuj