Skierowane do rodaków wezwanie zostało natychmiast podjęte przez ks. Franciszka Blachnickiego jako szczególne zobowiązanie dla członków Ruchu Światło-Życie.
W trakcie audiencji dla Polaków Jan Paweł II powiedział:
Drodzy Rodacy!
Niełatwo jest zrezygnować z powrotu do Ojczyzny, "do tych pól umajonych kwieciem rozmaitem, pozłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem" – jak pisał Mickiewicz, do tych gór i dolin, i jezior, i rzek, do tych ludzi umiłowanych, do tego Królewskiego Miasta. Ale skoro taka jest wola Chrystusa, trzeba ją przyjąć. Więc przyjmuję. Proszę was tylko, aby to odejście jeszcze bardziej nas połączyło i zjednoczyło w tym, co stanowi treść naszej wspólnej miłości. Nie zapominajcie o mnie w modlitwie na Jasnej Górze i w całej naszej Ojczyźnie. Niech ten papież, który jest krwią z waszej krwi i sercem z waszych serc, dobrze służy Kościołowi i światu w trudnych czasach kończącego się drugiego tysiąclecia.
Proszę was też, abyście zachowali wierność Chrystusowi, Jego Krzyżowi, Kościołowi i Jego Pasterzom. Proszę, abyście przeciwstawiali się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa; co czasem może aż zagrażać jego egzystencji i dobru wspólnemu, co może umniejszać jego wkład do wspólnego skarbca ludzkości, narodów chrześcijańskich, Chrystusowego Kościoła.
28 października w 14 miejscach Polski zgromadzono się pod hasłem jedności Ruchu Światło-Życie z papieżem Janem Pawłem II. Ojciec święty skierował wtedy do oazowiczów list jedności który wieczorem został odczytany na antenie Radia Watykańskiego:
W dniu, w którym skupiacie się w różnych miejscach naszej umiłowanej Ojczyzny pod hasłem jedności z Ojcem świętym, pragnę ze swej strony dać wyraz mojej jedności z wami. (…) Obyście mogli przyczynić się do odnowy duchowej tych pokoleń, które stoją w obliczu końca drugiego tysiąclecia od przyjścia na świat Chrystusa. Z serca wam błogosławię
Jednocześnie obecny w studiu ks. Franciszek Blachnicki zaapelował do oazowiczów o rozpoczęcie przygotowania na spotkanie z kard. K. Wojtyła już jako Papieżem. Sens tego przygotowania, jak sam potem to określił w "Godzinach Taboru" wyraża się w końcowych słowach jego wypowiedzi:
Chcemy jako szczególne zobowiązanie podjąć dziś wezwanie papieża zawarte w jego liście pożegnalnym do Polaków z dnia 23 X 1978 r.: Proszę, abyście przeciwstawiali się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa, co czasem może aż zagrażać jego egzystencji i dobru wspólnemu, co może umniejszać jego wkład do wspólnego skarbca ludzkości, narodów chrześcijańskich, Chrystusowego Kościoła.
Odpowiadając na tę prośbę rozpoczynamy od dzisiejszego dnia jedności kilkumiesięczne przygotowanie do diakonii wyzwolenia, jaką chcemy podjąć na rzecz całej polskiej młodzieży i Narodu. Przygotowanie do służby wyzwolenia z nałogów społecznych zwłaszcza nałogu alkoholizmu oraz ze wszelkiego zakłamania i lęku, który nie pozwala człowiekowi urzeczywistniać siebie zgodnie z wzniosłym powołaniem osoby, aby stać się Nowym Człowiekiem, na wzór Niepokalanej, Matki Chrystusa i Kościoła.
Po starannym przygotowaniu chcemy tę akcję proklamować i rozpocząć w dniu 9 maja następnego roku na ogólnopolskim dniu jedności Ruchu Światło-Życie, który odbędzie się w ramach uroczystości 900-lecia męczeństwa św. Stanisława, w obecności, jak ufamy, naszego papieża Jana Pawła II.
Sługa Boży wskazuje w "Godzinach Taboru", że "Diakonia wyzwolenia miała stać się darem ruchu dla Papieża w związku z jego przybyciem do Polski."
Na podstawie F. Blachnicki. Godziny Taboru