W rocznicę proklamowania Krucjaty w Nowym Targu w Krościenku nad Dunajcem odbyła się pierwsza Krajowa Pielgrzymka KWC. Program przewidywał zdziesięciokrotnić ilość uczestników nowotarskiej pielgrzymki. Zgromadziło się jednak tylko 300 osób, co odczytano jako znak, nawiązujący do 300 wojowników Gedeona, którymi posłużył się Bóg, by pokonać Madianitów.
Pielgrzymkę uznaliśmy za moment rozpoczęcia ofensywy, po okresie przygotowania i zbierania doświadczeń. Okazała się bardzo potrzebną jako wzajemne umocnienie przez modlitwę, świadectwo, Słowo Boże i Eucharystię w wierności przyjętych zobowiązań i w podejmowaniu czynów wyzwolenia wobec braci w duchu Chrystusowej miłości – czytamy w relacji w pierwszym numerze Eleuterii, pisma-listu skierowanego do członków KWC w 1980 r.
W programie było spotkanie w 10-osobowych grupach, w czasie którego uczestnicy pielgrzymki rozważali Słowo Boże (Sdz 7, 1-8.16-22) metodą dzielenia się Ewangelią. Szczytem tego dnia była Eucharystia z homilią ukazującą Maryję jako Niewiastę Zwycięską. Wieczorem odbyła się I Godzina KWC, w czasie której została przedstawiona historia w oparciu o konferencję i film. Następnie uczestnicy udali się z procesją dziękczynną do figury Niepokalanej. Tam odmówiono modlitwę i hymn Krucjaty. W dniu następnym odbyła się godzina świadectwa, Eucharystia oraz II Godzina KWC, kiedy to założyciel, ks. Franciszek Blachnicki nakreślił przyszłość ruchu.
Uczestnikom został przedstawiony i przekazany Podręcznik KWC, jako dar Niepokalanej, Matki Kościoła, z zachętą, by przyjąć go w postawie wiary, przez studiowanie go i wprowadzanie w życie zawartych w nim wskazań.
Zapraszając na kolejną pielgrzymkę w 1981 r. założyciel podkreślił, że każdy jej członek powinien czuć się zobowiązanym do tego, aby w ciągu kilku miesięcy, czy najdalej roku, zdobyć dziesięciu nowych członków. (…) Potrzeba, aby istnienie Krucjaty Wyzwolenia Człowieka cechowała dynamika wzrostu.
Poza żarliwym apelem o odpowiedzialność za dynamiczny wzrost członków KWC, ks. Franciszek Blachnicki zachęcał do zawiązywania małych, choćby 3-osobowych zespołów diakonii wyzwolenia, które będą się regularnie spotykać, aby studiować Podręcznik KWC oraz realizować konkretne zadania w duchu odpowidzialności i modlitwy.