Bez kategorii

Przeżywamy 36. rocznicę śmierci Czcigodnego Sługi Księdza Franciszka Blachnickiego. Zmarł 27.02.1987 r. w Carlsberg w Niemczech. W dniu śmierci miał niespełna 66 lat (ur. 24 marca 1921 r w Rybniku, zm. 27 lutego 1987 r.) Umierał schorowany, opuszczony i jak się okazało również zdradzony. Staramy się wyjaśnić, jak do tego doszło, dlaczego umarł tak wcześnie, szukamy kontekstów, IPN prowadzi obecnie nawet śledztwo w sprawie niewyjaśnionej śmierci ks. Franciszka. Skupmy się jednak na tym, kim był ksiądz Franciszek, jakim był kapłanem i co po sobie pozostawił? Całe życie kapłańskie poświęcił służbie ŻYWEMU KOŚCIOŁOWI, posłusznie stosując się do wytycznych Kościoła tych liturgicznych, jak i tych czysto eklezjalnych. Ksiądz Franciszek wyczuwał doskonale czas i miejsce, wyprzedzał postanowienia soborowe, stając się równocześnie wiernym wykonawcą postanowień Soboru Watykańskiego II. Ksiądz Franciszek był miłośnikiem konsekwentnego wychowania młodego pokolenia Polaków, prowadząc ich przez pustynię do OAZY, organizując wakacyjne rekolekcje. Całe kapłańskie życie oddał Jasnogórskiej Pani, Niepokalanej, Matce Kościoła, Jutrzence Wolności – Maryi. Wszystko Jej zawierzył, wszystkie dzieła życia powierzał przez Jej ręce, te duchowe i te materialne w Krościenku nad Dunajcem i Carlsberg. Wspaniały organizator, Boży gwałtownik poświęcił się bez reszty ratowaniu ludzkiej godności. Szczególnie upodobał sobie – widząc jak wielką jest plagą narodową – walkę o trzeźwość i abstynencję polskiego narodu, tworząc struktury ruchu trzeźwościowego, za co był przez służby komunistyczne ścigany, szykanowany i sądzony. Dzieło KRUCJATY WYZWOLENIA CZŁOWIEKA jest dziełem docelowym, do którego zachęcał ks. Franciszek Blachnicki do ostatnich dni życia, pragnąc by stało się ono służbą tysięcy ludzi, by tworzyć NOWĄ KULTURĘ bez przemocy ,,non violence”. Prosił, by przyjąć ,,dobrowolny dar z siebie, dar miłości” – dar poświęcenia i oddania za tych, ,, którzy o własnych siłach wyzwolić się nie mogą”. Ksiądz Franciszek Blachnicki był wielkim patriotą, jako harcerz i żołnierz kampanii wrześniowej 1939 r, jako człowiek konspiracji podczas II Wojny Światowej wyznawał zasadę: BÓG-HONOR-OJCZYZNA. Podczas pobytu na obczyźnie w okresie Stanu Wojennego w Polsce dał podwaliny pod polską teologię wyzwolenia. PRAWDA-KRZYŻ-WYZWOLENIE. Te trzy filary prowadzące do prawdziwej wolności i godności człowieka wyzwolonego stały się testamentem nie tylko ks. Blachnickiego, ale wielu tysięcy ludzi ,,Ruchu Światło-Życie” , ludzi wiary. Ostatnie lata życia to także tworzenie struktur CHSWN – Chrześcijańskiej Służby Wyzwolenia Narodów. Nie chodziło tylko o doprowadzenie do wyzwolenia z jarzma komunistycznego Polski, o wyzwolenie innych narodów tzw. bloku wschodniego. Celem było uchronienie i wyzwolenie od złych zjawisk zachodzących na tzw. Zachodzie, po wyzwoleniu od komunizmu, argumentował, co może się stać z człowiekiem po wyzwoleniu, jakie zagrożenia na niego czyhają, co przedstawił w POSTSOVIETICUM.

W tych dniach módlmy się szczególnie o rychłą beatyfikację Czcigodnego Sługi Księdza Franciszka, który do końca życia miłował Boga, Kościół i ludzi, będąc wzorem człowieka głębokiej wiary, czciciela WIARY W KOŚCIÓŁ CHRYSTUSOWY.

(Słowa pochodzą z ,,KAZAŃ TRZEŹWOŚCIOWYCH” , Lublin 1971, s. 15-16)

1. Zakończyliśmy tydzień trzeźwości i oto teraz po raz ostatni stoję przed wami, aby poprosić was o złożenie przyrzeczenia całkowitego wyrzeczenia się alkoholu.
2. Słyszę głosy sprzeciwu: ,,za dużo ten ksiądz od nas wymaga. Mam prawo wypić czasem kielich wina, mam prawo ugasić pragnienie szklanką piwa. Tego nikt mi zabronić nie może. Zresztą nie jestem alkoholikiem, nie zagraża mi wpadnięcie w nałóg, mnie abstynencja nie jest potrzebna”.
3. Tak masz prawo do tego, nikt temu nie przeczy. Nie zgrzesz, jeżeli umiarkowanie będziesz używał od czasu do czasu wina lub piwa.
   Ale ja nie przemawiam do Ciebie w imię prawa, ja niczego nie żądam, niczego nie nakazuję, ani nie zakazuję.
   Ja przemawiam w imię miłości, ja tylko proszę. Miłość nie pyta o prawa, miłość się ofiaruje i szuka ofiar. Bez ofiary nie ma ratunku.
4. Proszę cię więc w imieniu twoich nieszczęśliwych braci, pijaków, w imię nieszczęśliwych dzieci i żon. Czy jest ci obojętny ich los. Czy im nie podasz ręki?
5. Proszę cię w imieniu narodu, poniżonego, upodlonego w pijaństwie, zagrożonego w swoim biologicznym istnieniu, nad którym unosi się potworne widmo butelki – ruiny, którego trzyma w swych butelkowych mackach potworny pająk – alkohol wysysając zeń życie.
6. Proszę Cię w imieniu twojej Matki i Królowej. Jej Jasnogórskie zranione oblicze jest smutne, ono widzi naród swych dzieci zalany potopem grzechu stokroć gorszym od szwedzkiego sprzed 300 lat. Ona płacze nad swymi dziećmi. Ona płacze jak biblijna Hagar nad swoim synem Ismaelem na pustyni. ,,Nie mogę patrzeć, jak umiera mój syn.”
   Czy obojętny ci jest płacz matki, czy nie wzruszy się Jej prośba o modlitwę i ofiarę.
7. Wreszcie prosi Pan Jezus – wystawiony tu w Najświętszym Sakramencie.
   Zwraca się do Ciebie z zapytaniem: ,,Czy miłujesz mnie”?. Jeżeli tak, to wyrzeknij się grzechu. Wyrzeknij się pijaństwa.
   Jezus pyta mnie po raz drugi: ,,Czy miłujesz mnie”?
   Nie tylko wyrzeknij się grzechu pijaństwa, ale nikogo do picia nie namawiaj, nie zmuszaj, nie zachęcaj. Ale jeszcze po raz trzeci pyta mnie Jezus: Katoliku, Polaku, czy miłujesz mnie więcej niż inni? To złóż ofiarę całkowitego wyrzeczenia się alkoholu, stań się abstynentem, a przez to narzędziem w rękach Niepokalanej, do zwalczenia, plagi pijaństwa. AMEN

U.K.P.P.i W – Katowice

C-11